Ramon en Maaike studeren Film en Audiovisuele Media aan ‘Dutch Filmers Academy’ in Amsterdam. Daar krijgen ze de opdracht een documentaire van vijf tot acht minuten te maken. Beiden zijn ze geïnteresseerd in ruimtevaart en zo ontstaat hun samenwerking. Als Maaike dan op Janet stuit in een aflevering van ‘Nachtdieren’ (NPO 3) is de (graan)cirkel rond.

Janet was meteen enthousiast maar op een voorwaarde: ze wil in haar waarde worden gelaten. Omdat ze in het NPO 3 programma ‘Nachtdieren’ als een gekkie wordt neergezet, wil ze dit in de film van Ramon en Maaike voorkomen. In eerste instantie willen Ramon en Maaike focussen op de vraag of graancirkels wel of niet bestaan. Maar dat veranderen ze al snel: ‘Aan welles, nietes komt nooit een einde,’ licht Ramon toe. En al gauw blijkt Janet zo’n bijzonder persoon, dat ze besluiten een portret over haar te maken.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Het duo werkte met een duidelijke taakverdeling: Ramon verzorgde de camera en techniek. Maaike legde het interview af. In de documentaire gebruiken Ramon en Maaike bewust slow-motion beelden, dit creëert een mysterieuze sfeer die verwijst naar een eventueel toekomstbeeld. 

Weloverwogen kiezen ze ervoor de documentaire in het begin fictief te laten aanvoelen, om zo te verwijzen naar Janets eerste alienontmoeting in Engeland. Samen met haar toenmalige vriend zat ze op een heuvel waar niks was: geen elektriciteit, geen water. Toen haar vriend sliep, verscheen er een elektrische lading om haar heen. Er was niets te zien, maar deze vertelde haar: ‘Welcome, you are finally here.’ Een heel bijzonder moment in Janets leven, tot dan toe had ze altijd alleen nog maar naar wetenschappelijke bronnen gekeken, vanaf nu was ze overtuigd. 

Janet leeft om de maand in Frankrijk, waar ze aan boeken werkt. Ze voelt daar minder energie om zich heen heeft, waardoor ze er beter kan schrijven. Voor de filmmakers was het contact daardoor soms lastig; tijdens skypegesprekken viel de verbinding af en toe weg. Ook het vastleggen van een draaidag ging hierdoor moeizaam. ‘We hadden maar negen weken om de documentaire te maken, van begin tot eind,’ vertelt Ramon.

Op de avond van de draaidag voelde Janet dat er in Brabant de meeste kans zou zijn op een graancirkel. Maar dit was nog een eind rijden, wat voor haar te vermoeiend was. Daarom kozen Ramon en Maaike ervoor om de nightwatch gedeeltelijk in scène te zetten. Haar hondje en zaklamp gingen mee naar een verlaten plek, zoals het in de werkelijkheid ook gaat. Verder is het volledig op waarheid gebaseerd; Janet neemt elke avond een moment om de lucht te bekijken. Een klein beetje pech hadden Ramon en Maaike wel: het graancirkelseizoen vindt plaats in de zomer, aangezien dan het graan groeit.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Vooraf geloofden Ramon en Maaike niet in graancirkels, maar het gesprek met Janet heeft hun ideeën hierover toch aan het wankelen gebracht. ‘Janet heeft heel veel passie voor haar vak. Ik weet nog steeds niet of ik erin geloof, maar ze kan wel alles onderbouwen’ vertelt Ramon. Maaike vult aan dat mensen in Nederland veel sceptischer zijn: ‘In Australië zegt één op de drie mensen een alien of ufo te hebben gezien. Het lijkt me sterk dat het allemaal verzonnen is.’

De jonge makers laten hun onderwerp voorlopig nog niet los en willen in de toekomst graag een lange versie van deze film maken. Ramon en Maaike willen Janet namelijk volgen op haar groepsreizen naar Engeland en Frankrijk. Daar gaat ze dagenlang op zoek naar plekken waar de graancirkels ’s nachts zullen opdoemen.