In een Rotterdamse koffietent vol veganistische en suikervrije zoetigheden ontmoet ik Bianca Quaedvlieg van de film Do I Fit? Ik spreek haar over haar ontwikkeling als filmmaker, fitgirl en haar documentaire.

Haat-liefdeverhouding
Bianca studeerde bijna af aan de kunstacademie toen zij het idee kreeg om een film over lichamelijkheid te maken. ‘Eerder maakte ik daar eigenlijk geen documentaires, maar installaties. Zelf volg ik al tijden fitgirls op Instagram en daarmee heb ik echt een haat-liefdeverhouding. Zij hadden wat ik niet had. Ik wilde een kritische film maken over hen, maar ik wilde ze wel een eerlijke kans geven. Toen ik dit aan mijn vriend vertelde, onder het genot van een paar hamburgers, wist ik het: ik word zelf een fitgirl.’ Zo gezegd, zo gedaan. Bianca vond een personal trainer en besloot tussen oktober 2017 en mei 2018 ‘fit‘ te worden en dat te filmen.

‘Voordat ik begon, stond ik met mijn vrienden van donderdag tot en met zondag elke avond in de kroeg. De eerste draaidag was op een vrijdagavond en dat was ook de eerste keer dat ik een sportschool binnen stapte. Dat vond ik zó raar. Ik snapte echt niet waarom die mensen niks beters te doen hadden. Door de film veranderde mijn leven vanaf dat moment drastisch. Als iedereen biertjes drinkt, wil je niet aan de Spa Blauw dus uitgaan zat er niet meer in. Ook uit eten kon niet meer en het continue sporten kostte heel veel tijd. Het had, kortom, heel veel effect op mijn sociale leven. Dat was echt niet leuk. Tegelijkertijd kreeg ik er wel weer een kick van dat ik het kon, dat trainen. Ergens lijkt het mij nog steeds best tof om een keer aan zo’n bodybuildingwedstrijd mee te doen. Maar daar ga ik niet aan beginnen, hoor!’

Het interview gaat verder onder de afbeelding.

Bewustwording
‘Mijn eet- en sportpatroon is nu beter in balans dan voor de documentaire. Ik heb geen moeite meer met een Spa Blauw in de kroeg. Ik leer mijn lichaam te accepteren zoals het is en ik heb ook geleerd hoe maakbaar mijn lichaam is. Ik ben nu van mening dat sporten leuk moet zijn, niet om af te vallen.’ Hoe kijk je dan naar die meiden in de film? ‘Zij vinden het leuk om vijf dagen in de week naar de sportschool te gaan. Ze werken er, hun vrienden zitten er. Het is hun leven.'

Met de film wilde ze hen een spiegel voorhouden. ‘Maar de film heb ik voor een brede doelgroep gemaakt; voor mensen die veel sporten, mensen die dat niet doen en uiteraard voor mezelf. Ik wil de kijker bewust maken van zijn verhouding tot sporten, zijn lichaam en een fitte leefstijl.’ De coach in de film hielp Bianca vrijwillig. ‘Anders had ik de film niet kunnen maken. We hadden een goede klik en ik was heel opgelucht dat hij de film mooi en herkenbaar vond. Zeker na al zijn inzet.’

'Echt'
‘Het maken van deze film viel me zwaar. Obviously. Ik twijfelde voortdurend of ik wel een geschikte hoofdpersoon was. Pas toen ik op een dag ruzie had met mijn vriend aan de keukentafel omdat hij mijn slanke versie aantrekkelijker vond, besefte ik dat ik een goede snaar te pakken had. Het houden van focus op het onderwerp bleef ingewikkeld omdat ik zelf de hoofdpersoon was. De grootste uitdaging lag bij het selecteren van scenes en bedenken wat er nog moest komen.’

Voor de film legde ze verschillende emotionele momenten vast. ‘Veel mensen vroegen bij de huilscene hoe écht het was. Die vraag snap ik wel, maar het is ook lastig om hem te incasseren. Het was heel persoonlijk. Op een gegeven moment zette ik de camera zo vaak aan dat ik mij daar helemaal niet meer bewust van was. Ik zou toch bepalen welke scenes er uiteindelijk in zouden komen dus ik was niet anders als de camera aan stond.’ Aan de reacties merkt Bianca ook dat de film veel herkenning oproept. ‘Vooral bij vrouwen. Dat is wel leuk om te horen.’

Volgende projecten?
Met Do I Fit? studeerde Bianca Quaedvlieg af aan de AKV St. Joost. Momenteel is ze bezig met het uitwerken van een nieuw documentaireplan. 'Ik ga vanuit mijn onzekerheden te werk. Na de lancering van de documentaire kreeg ik last van mentale problemen. Ik ben een perfectionist en daar leende deze documentaire zich natuurlijk voor. Ik sloeg door in het fitgirl-bestaan en heb keihard gewerkt aan de documentaire. De prestatiemaatschappij verergert die druk bij mij. Ik ben belachelijk hard voor mezelf. Ik zit nu in een donkere periode en ga binnenkort in therapie. Over die therapie ga ik mogelijk een nieuwe film maken. Eigenlijk wil ik geen films meer maken over mezelf, maar dit onderwerp vraagt er toch weer om!'