Op 4 juni wordt Aleksej Navalny wordt geboren. Dit gebeurt in een dorpje genaamd Butyn, dat vlakbij Moskou ligt. Zijn vader is een communicatie-officier voor het Rode Leger. Navalny’s moeder is econoom en trouwe communist.

De Sovjet-Unie houdt op te bestaan nadat een groep communistische hardliners heeft geprobeerd de macht te grijpen en Boris Jeltsin, de president van Rusland, daar een stokje voor heeft gestoken. Een drastische omwenteling volgt: van staatsgeleide economie naar ongeremd kapitalisme.

Navalny begint aan zijn studie Rechten in Moskou. In 1998 studeert hij af en gaat dan werken als advocaat voor verschillende Russische bedrijven.

Aleksej wordt voor het eerst politiek actief. Hij sluit zich aan bij Jabloko, een sociaal-liberale partij.

Na zijn rechtenstudie doet Navalny een master in Economie. Nadat hij is geslaagd verdient hij zijn geld als aandelenhandelaar.

Nadat Poetin in 2004 is herkozen, richt Navalny een beweging op genaamd Da! (Ja!). De groep organiseert onder andere debatten in bars. Dit gebeurt in een tijd dat er nauwelijks vrijheid is in de media en in het publieke debat. Door deze beweging kunnen jonge Russen met interesse in politiek elkaar ontmoeten.

De Russische advocaat begint met zijn strijd tegen corruptie in Rusland. Hij koopt aandelen in een aantal grote Russische bedrijven, maar komt erachter dat deze bedrijven maar weinig winst uitkeren aan hun aandeelhouders. Ook ziet hij dat de bedrijven enorme bedragen zeggen weg te geven aan goede doelen. Om welke goede doelen dit gaat, wordt niet bekendgemaakt. Hij vermoedt dat er sprake is van fraude.

Navalny speelt zich voor het eerst echt in de kijker voor het grote Russische publiek. Als advocaat richt hij de ‘unie van minderheidsaandeelhouders’ op. Hiermee leidt hij rechtszaken tegen onder andere Gazprom en Transneft, om te zorgen voor meer openheid en aansprakelijkheid voor de grootaandeelhouders van deze bedrijven.

Wederom start Navalny een project in zijn strijd tegen corruptie. In 2010 lanceert hij namelijk RosPil, een website waarop hij corruptie in Rusland aan het licht brengt. Op deze website verzamelt hij voorbeelden van corruptie in de aankopen van de Russische staat. Op basis daarvan spannen zijn advocaten rechtszaken aan tegen de staat. Uiteindelijk weten de advocaten van dit project 70 miljard roebel (op dat moment ongeveer 882 miljoen euro) in de Russische staatskas te houden door gewonnen rechtszaken.

De Anti-Corruption Foundation (ACF) wordt door Navalny opgestart. Deze stichting onderzoekt corruptie in de Russische regering. In december wordt Navalny voor het eerst opgepakt, bij een betoging tegen frauduleus verlopen parlementsverkiezingen. Hij wordt veroordeeld tot 15 dagen cel, wat zijn bekendheid aanzienlijk vergroot.

In dit jaar bezoekt Navalny ook een protestbijeenkomst die wordt georganiseerd door extreemrechtse nationalisten. Op deze bijeenkomst worden er racistische leuzen geroepen en doen mensen de nazigroet. Deze gebeurtenis zorgt tot de dag van vandaag voor veel commentaar in de westerse media. Later geeft Navalny aan dat hij een politieke opportunist is,. Hij wil kosten wat het kost een meerderheid bereiken om tegen de corrupte partij van Poetin te vechten.

Navalny’s politieke loopbaan begint echt. Hij stelt zich namelijk kandidaat als burgemeester van Moskou en neemt het op tegen Sergei Sobyanin, die de steun van het Kremlin heeft. Navalny krijgt 27 procent van de stemmen. Het is de eerste keer dat een kandidaat die niet gesteund wordt door het Kremlin een groot deel van de stemmen krijgt.

Het ACF brengt zijn eerste documentaire uit. De documentaire heet Chaika, waarin Yuri Chaika, de openbare aanklager van Rusland, en zijn banden met een Russische bende genaamd Tsapok onder de loep worden genomen. Deze bende is onder andere verantwoordelijk voor een massamoord in het dorpje Kushchyovskaya. Later brengt het ACF meerdere documentaires uit, waarin corruptie onder Russische machthebbers wordt onthuld. Poetins belangrijkste politieke rivaal, Boris Nemtsov, wordt vlak bij het Kremlin doodgeschoten. Later ontdekt onderzoekscollectief Bellingcat dat dezelfde mannen die Navalny in 2020 vergiftigen, Nemtsov tot vlak voor zijn dood hebben geschaduwd.

In dit jaar maakt Navalny bekend dat hij zich beschikbaar stelt als presidentskandidaat. Hij doet dit als onderdeel van een campagne voor eerlijke verkiezingen. In de eerste vier maanden melden zich al tachtigduizend vrijwilligers, wordt negenendertig miljoen roebel gedoneerd en verzamelt hij driehonderdtachtigduizend handtekeningen.

Op 24 februari valt Rusland Oekraïne binnen. Navalny veroordeelt de inval en roept de Russische bevolking op om te protesteren. Ook zegt hij dat Putin zijn tijd aan de macht verkort door de inval.

Op 22 maart wordt Navalny veroordeeld tot negen jaar extra cel. Hij wordt veroordeeld voor fraude. Hij zou namelijk miljoenen euro’s van donateurs achterover hebben gedrukt.

Ondanks zijn gevangenisstraf laat Navalny nog geregeld van zich horen op sociale media. Zijn medewerkers gaan intussen door met het publiceren over corruptie en machtsmisbruik. 

Momenteel wordt Navalny gevangen gehouden in Pokrov, in een van de zwaarste gevangenisen in Rusland. Gevangenen worden psychologisch zwaar gemarteld. Door zijn nieuwe veroordeling op 22 maart, zal hij binnenkort verplaatst worden naar een nog zwaarder beveiligde gevangenis. In deze tweet geeft Navalny aan dat deze gevangenis bekend staat om het verwijderen van de teennagels van gevangenen.