Eriss Khajira (27) werd geboren in een krot vlak naast de grootste vuilnisbelt in Nairobi, Oost-Afrika. De vuilnisbelt, bekend als Bomas, is als een akker voor tienduizenden mensen die op en naast de vuilnisbelt wonen en leven. Voedsel, bouwmaterialen en handelswaar, alles moet geoogst uit spul dat door inwoners en bedrijven van Nairobi, de hoofdstad van Kenia, wordt weggegooid. Op en rond Bomas wonen de allerarmsten in de meest vreselijke omstandigheden. Toch hebben deze mensen dromen…

Eriss is een van die armen. Toen ze ongeveer 11 jaar oud was zag ze een korte documentaire op TV. Ze dacht toen: “Dat wil ik ook, films en reportages maken over ons leven hier op de Dumpsite”. Eriss, niet meer dan lagere school op haar CV, ging aan het werk. Eerst als vrijwillige ‘tassendrager’ van een man die bruids- en begrafenisvideo’s maakt. Nadat ze zijn vertrouwen won mocht ze af en toe de camera gebruiken en leerde ze zichzelf de basis van het filmen. Eriss kwam in contact met de Nederlandse stichting Voices of Africa Media Foundation die haar onder de hoede nam en in de gelegenheid stelde korte filmpjes over het leven in de sloppenwijken te maken. Een jaar later kwamen medewerkers van de EO haar te hulp. Leerden haar wat fijnere kneepjes van het vak, leenden haar een eenvoudige camera en montage apparatuur en zegden ondersteuning toe. Haar droom kon beginnen. Ze ging terug naar de vuilnisbelt van haar jeugd, ging nieuwe vriendschappen aan en hernieuwde oude. Tegen de achtergrond van de dreigende sluiting van ‘Bomas’ ontrolt zich een verhaal van hoop, vriendschap, wanhoop en verraad.