Monique werkt al 14 jaar in een groentefabriek. Ze werkt veel, vaak tot diep in de nacht. Na haar nachtdienst wacht ze soms urenlang in de kantine, tot de eerste trein weer terug naar huis gaat. Om de tijd te doden schrijft ze brieven aan Amerikaanse gedetineerden. Roy, die een straf moet uitzitten van veertig jaar, krijgt van haar de meeste post.
Monique heeft last van bindingsangst. Een ‘man per post’ is dus eigenlijk nog beter dan een echte relatie. Maar dat verandert als een vriendin, die zelf ook schrijft met een gevangene in Amerika, vraagt of ze mee wil om hun penvrienden te bezoeken. Gevlogen heeft Monique nooit, een rijbewijs heeft ze niet. Maar ze gaat, om Roy te zien. Gaandeweg wordt de virtuele relatie tussen Roy en Monique levensecht.
Een radiodocumentaire van Hester Otter en Annet Röst.